Even niets om te verbergen— het gaat niet oké.

Vandaag is zo’n dag.
Zo’n dag waarop ik voel dat ik te veel heb gedaan, te veel heb weggestopt, en dat mijn lichaam en ziel nu zeggen: “STOP!!!!!!!!”
Het komt meestal ineens. Een paar dagen, soms weken, waarin ik denk dat het wel goed gaat… en dan ineens komt alles tegelijk voor mijn kiezen.

Ik zit in een dip. En eerlijk? Het voelt zwaar.
Er speelt van alles van binnen, maar het verdriet om geen tweede kindje krijgen weegt vandaag extra.
Het is niet alleen een praktische keuze: het is ook een gevoelsding.
Mijn hart had graag nog een kindje verwelkomd.
Ik ben zo gek op kinderen, op hun pure energie, hun openheid. En ergens voelt het alsof ik afscheid moet nemen van een toekomstbeeld dat ik ooit zo levendig voor me zag.

Dat doet pijn.
En toch weet ik ook dat dit hoort bij mijn pad.
Dat mijn hoogsensitiviteit, mijn angst, mijn gevoelig zenuwstelsel. Dat het allemaal meeweegt.
Het is niet niks om alles zo intens te voelen.
Ik moet leren om genoegen te nemen met wat er is. En pfff, dat is knap lastig.

Wat me helpt, is praten.
Met mijn man, mijn ouders, vrienden of gewoon even hardop tegen mezelf. ‘Kom op, Jo. Je doet het goed, dit gaat ook weer voorbij.’
Praten lucht op. Het zet dingen weer in perspectief.
Soms hoef je niet eens antwoorden te krijgen, alleen even gehoord te worden.

En ik wéét dat ik hier weer uit kom. Altijd.
Ik heb het al vaker meegemaakt. Die donkere periodes waarin alles zwaar voelt.
Maar het zakt weer. Altijd. Het kost tijd, maar ik vertrouw erop dat ik mijn evenwicht weer vind.

Mijn dochter helpt me daarbij.
Ze is nog klein, maar ze voelt zó veel aan.
Ze is ook HSP — en dat betekent dat ze soms precies spiegelt wat ik voel.
Dat is confronterend, maar ook zo mooi. Ze leert me elke dag hoe liefde en kwetsbaarheid hand in hand kunnen gaan.

Soms, als ik tranen voel opkomen en zij naast me zit, probeer ik ze in te houden.
Maar dat lukt niet altijd. En dat is oké.
Ze mag zien dat mama ook huilt. Dat emoties erbij horen. Dat verdriet er mag zijn.
Want als ik iets wil meegeven, dan is het dat: je hoeft niet altijd sterk te zijn.

Vandaag is gewoon even een mindere dag.
En dat mag.

PS: ik vond bovenstaande afbeelding en de symboliek zegt zo veel, op allerlei fronten. :)